Herfst - equinox;

Dankdag voor het gewas

Mabon

Rond 21 september staat de zon precies boven de evenaar. We noemen deze dag de herfst-equinox. In het Duits wordt het ook wel de Herbst Tag- und Nachtgleiche genoemd. De dag waarop de dag en de nacht even lang zijn, en beide ongeveer 12 uur duren. Deze dag luidt het begin van de herfst in.

Na vandaag worden bij ons op het noordelijk halfrond, de dagen korter en de nachten langer. De zon zakt steeds verder weg van de evenaar richting het zuiden waar het rond 21 december haar verste punt, de Steenbokskeerkring bereikt. Dit is voor ons de donkerste dag van het jaar en markeert tevens de Winter-zonnewende. Na deze dag keert de zon weer terug richting het noorden. In het voorjaar staat ze weer boven de evenaar waar de dag weer even lang is als de nacht en we de lente-equinox vieren. De zon vervolgt van ons uit gezien, daarna haar baan verder richting het noorden waar ze rond 21 juni haar verste positie bereikt, de Kreeftskeerkring. Het hoogtepunt van de zomer. Dit is de langste dag van het jaar en na deze dag wendt de zon zich weer richting het zuiden.

De Herfst-equinox ligt rond 21 september. Wil je weten wanneer hij dit jaar precies valt moet je even googelen op internet.

Voor de Kelten was Mabon het feest waarop de herfst-equinox gevierd werd, één van de jaarfeesten van het jaarwiel. Ik heb geen specifiek ritueel kunnen vinden van het Keltisch herfstfeest waar bepaalde kruiden een belangrijke rol spelen maar de herfst-equinox staat in het teken van de oogst. Symbolen van Mabon zijn appels en de hoorn van overvloed. De hoorn des overvloeds is een prachtig teken van de welvaart die de oogst met zich meebrengt, en het is een mooi uitgebalanceerd symbool dat zowel mannelijke (fallische) als vrouwelijke elementen (hol en ontvankelijk) heeft.

Op het moment van de herfst-equinox zijn de dag en de nacht even lang. Daarna worden de dagen steeds korter en de nachten langer. Als we kijken naar de Keltische mythologie markeert Mabon de dag waarop, de God van het Licht word overwonnen door de God van de Duisternis.  Het licht van de dag moet het afleggen tegen het donker van de nacht.

Oogstmaand

In september laat de natuur zich op het laatst nog van zijn beste kant zien. De bomen hangen vol met appels en peren. Trossen rode tomaten schitteren tussen de groene bladeren en de druiven zijn langzaam rijp om te plukken. De bramen hangen donker blauw aan de struiken, en de oranje duindoornbessen zijn op hun best en vol vitamine C.  De boeren halen de mais van het veld, de aardappels uit de grond en de pompoenen komen weer in de schappen te liggen.

Aan het eind van de maand wordt de laatste oogst binnengehaald en de overvloed gevierd. De Kelten vierden deze dag als een moment om dankbaarheid te uiten aan de natuur voor een overvloedige oogst en om tot hun goden en godinnen te bidden voor de voortzetting van de oogst tijdens de koudere maanden.

Na september zien we dat de natuur langzaam een wende maakt. Voor ons kruidenliefhebbers valt er na eind september steeds minder te verzamelen als het om verse kruiden gaat. Ook de bosbessen en de vossenbessen die in september nog volop te vinden waren hier in de bergen, zijn na de eerste vorst niet meer te plukken. Her en der kom je zeker nog wat eetbaars tegen maar de natuur is zijn hoogtepunt voorbij. De dagen worden weer korter, het zonlicht neemt af en de temperturen dalen. De bomen en struiken verliezen hun bladeren, de kruiden trekken zich terug in de wortels, hun bovengrondse delen sterven af en worden weer één met de aarde.

Oogstfeest

Hier in Oostenrijk wordt eind september het oogstfeest gevierd, ook `Ernte-Dankfest` genoemd. Er worden processies gehouden waarin sierlijk ontworpen oogstkronen en oogstoffers, uit brood, eieren, veld- en tuingewassen worden meegedragen naar de kerk om ze daar te laten zegenen. De tocht wordt vaak begeleid door muzikanten, schoolkinderen, misdienaars, boeren en tuinders en jagers. De mensen die meelopen zijn gekleed in klederdracht en brengen manden mee naar de kerk. De gezegende oogstoffers worden daarna veelal geschonken aan mensen in nood, daklozen of liefdadigheidsorganisaties.

21 september is een mooi moment om stil te staan bij de overvloed en de rijkdom die de natuur jaar op jaar biedt. Niet perse vanuit een religieuze kijk maar vanuit een dankbaar en nederig besef, wat voor een wonder de natuur en onze aarde is. In de natuur lijkt alles in overvloed te bestaan. Kijk maar eens naar een paardenbloem. Uit de bol van één paardenbloem kunnen wel 150 nieuwe plantjes ontstaan.  Zoals 4 oktober dierendag is zouden we 21 september uit moeten roepen als Dag van de Natuur.

Wellicht is het ook iets voor jou om op deze dag moeder aarde en de natuur te eren en stil te staan bij alle zegeningen die je dit jaar hebt mogen ontvangen. Je kunt het natuurlijk op allerlei persoonlijke manieren vorm geven. Een bewuste wandeling in de natuur of een mooie ceremonie houden. 

Ik vind het leuk om er op deze dag nog een keer bewust op uit te trekken om allerlei soorten bessen te verzamelen die ik nog kan vinden. Rozenbottels, bramen, duindoorn, frambozen, meidoorn. Hiervan kun je een hartverwarmende wijn of likeur voor de winterdagen maken. Een paar besjes zijn voor de vogels in de tuin.

Je kunt ook bewust nog een laatste kruidenwandeling maken en de kruiden verwerken in een heerlijk gerecht die je met vrienden of familie deelt. Ik vind het mooi om s ´avonds aan tafel voor mezelf een dankgebed uit te spreken. Niet vanuit een religieuze overtuiging maar uit dankbaarheid. Dat doe ik eigenlijk iedere avond maar op 21 september krijgt het een grotere betekenis. Even een moment stil staan bij wat je alles hebt mogen ontvangen en de rijkdom die we hier in het westen hebben. Ik wil mijn gebed graag met jullie delen. Misschien past het ook bij jou...?

Bron van leven 

Moeder aarde waarin alles is gegroeid

Ik ben dankbaar voor dit heerlijke eten en deze overvloed en

ik zegen dit eten